khí-tái

Bān-lâm-gí

Bêng-sû

khí-tái (POJ,【Ａ】khi2-tai2, 【繁】齒滓, 【簡】齿滓)

1. Chhùi-khí piáu-bīn tēng-tēng nā-chhiūⁿ chio̍h-thâu ê kiat-lia̍p, sek-chúi ùi n̂g-sek kàu o͘-sek lóng-ū. I sī khí-khún-pan kài-hoà lâi--ê.

   Chhùi-khí nā sé bô chheng-khì to̍h ē seⁿ khí-tái.

Hoan-e̍k

Eng-gí: dental calculus, tartar, tophus, odontolith Hôa-gí: 牙結石 Hoat-gú: tartre Í-tāi-lī-gú: tartaro Ji̍t-gí: 歯石

Kē-tē-gú: tandsteen Peng-tē-gú: tannsteinn Pho-lân-gú: kamień nazębny Tek-gú: Zahnstein Thài-gú: คราบหินปูน